Rozdział 16- 'Ona czuła się jak księżniczka'

Rozdział 16 

Święto mam ponieważ mam już 10 000 wejść

Dzięki temu mam szansę go napisać.

Mam nadzieję, że wam się spodoba.

Dedykacja:

*Tajemnicza* Anonim Paulaaa, Dżerrka, Mroczna i wszyscy którzy mnie czytają.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`

'' Zamknięta w więzieniu serca,

Za kratami uczuć. 

Zmieszana,  zagubiona,  karcona myślami,

Myślami o tobie.

I już sama nie wiem czy,

Chcę się stąd wyrwać,  czy zostać

I wciąż myśleć o tobie''

-Autor *Tajemnicza*

   -Gdzie jedziesz?- spytał chłopak.

-Do domu Angelicy, a później do jakiegoś hotelu. - odpowiedziała dziewczyna wsiadając do samochodu.

-Jadę z tobą.- odpowiedział Daniel 

-Nie musisz. Serio. Dam radę sama. - powiedziała Nina, lecz chłopak już wsiadł do samochodu po stronie pasażera.- Ehh jak już musisz. Przydasz mi się.

    Jechali w kompletnej ciszy całą drogę. Pod domem Angeli Nina kazała Danielowi zostać w samochodzie do jej powrotu. Weszła do domu przyjaciółki. Po cichu ruszyła schodami na górę. Otworzyła drzwi swojego tymczasowego pokoju, w którym zatrzymała się. Spakowała wszystkie swoje rzeczy. Wychodząc ostatni raz spojrzała na pokój. Stare masywne meble, czarno-czerwone ściany. Drewniana podłoga. Chcąc zostawić wszystkie złe wspomnienia zamknęła drzwi. Oparła głowę o ścianę. Starała się powstrzymać łzy, ale jej się to nie udało. Usłyszała dudnienie kropli łez uderzających o podłogę. Potrząsnęła przecząco głową i ruszyła korytarzem w kierunku wyjścia. Zatrzymała się przy drzwiach pokoju Nica. Dotknęła ręką klamki i przycisnęła. Drzwi lekko się uchyliły. Coś jej mówiło żeby nic nie robiła. Najlepiej żeby wyszła i pojechała najdalej jak się da. Pchnęła drzwi. Przebiegła wzrokiem po pokoju. Zatrzymała się na łóżku. Na nim obściskiwali się Nico i ta jego lafirynda. Stała tak w drzwiach chwilę, aż chłopak ją zauważył. Odwróciła się i pobiegła korytarzem. Otworzyła drzwi i wybiegła na dwór. Otworzyła bagażnik.
-Daniel wsiadaj za kółko, nie dam rady prowadzić.- stwierdziła i zamknęła bagażnik.
Przeszła wzdłuż pojazdu. Otworzyła drzwi od strony pasażera.
-Ninuś zaczekaj! Daj mi to wytłumaczyć! To było...- krzyczał do niej Nico stojąc w samych bokserkach w drzwiach.
-Ja Ci coś wytłumaczę skarbie!- krzyknęła do niego.- Z  NAMI KONIEC!
   Wsiadła do samochodu i kazała danielowi jechać do najbliższego hotelu. Wysiadła z samochodu i weszła do recepcji.
-Witam.- powiedziała do niej kobieta stojąca za ladą. Miała bardzo szeroki uśmiech. - W czym mogę pomóc?
-Chciałabym wynająć pokój na dwie noce.- powiedziała spokojnie Nina.
-Niestety nie mamy wolnych pokoi. Przepraszam.
-Cóż chyba na to nic nie poradzę. Do widzenia.- powiedziała Nina i wyszła z budynku.
     W każdym kolejnym hotelu było podobnie.
-To nic nie da.- stwierdził Daniel który okrążał już piąty raz całe miasto.- Przenocuj u mnie te dwie noce. - zaproponował.
-Dobra.- w końcu uległa.
    Jechali dość długo. Dochodziła już 4.30 ramo. Znaleźli się na uboczach miasta. Im oczom ukazała się duża, stara rezydencja.
-Dom Heliosa. Pozwolił mi to mieszkać pod trzema warunkami.
-Jakimi?
-Jeden. Nie będę zaglądał do pokoi. Dwa. Ograniczę się do mojego pokoju, dwóch łazienek, salonu i kuchni no i oczywiście mogę wychodzić do ogrodu. Trzy. Nie będę przyprowadzał gości, ale ty jesteś wyjątkiem. Ciebie Helios naprawdę lubi.
-O jak miło. To pierwszy Bóg który mnie lubi.- powiedziała Nina uśmiechając się sama do siebie.
- Tylko jest jedno ale...
-Jakie?- spytała.
   Chłopak podjechał pod dom. Wyjął z bagażnika walizkę i ruszył do drzwi. Nina szła za Danielem długim,ciemnym korytarzem. W pewnym momencie zatrzymali się. Daniel otworzył drzwi i zaprosił Ninę do środka. Pokój był bardzo jasny w porównaniu do korytarza. Żółte ściany jasne brązowe meble i podłoga. Wielkie łóżko i telewizor naprzeciwko. Okna na całą ścianę ukazujące piękny ogród. Również jak na chłopaka był bardzo czysty. Daniel położył walizkę na krześle koło biurka.
-Takie, że będziesz zmuszona spać, ze mną w jednym łóżku chyba, że zepchniesz mnie w trakcie snu na podłogę, w tedy będziesz miała całe łóżko dla siebie, a ja podłogę. - powiedział chłopak z wielkim uśmiechem.
-Wiesz co? Ja przez te wszystkie lata za dużo przeszłam więc mi to  nie przeszkadza.- uśmiechnęła się i otworzyła walizkę. Zaklnęła.- Daniel?
-Tak?- odwrócił się do niej.
-Czy był byś taki miły i pożyczył mi jakąś koszulkę na noc? Zostawiłam swoją w łazience u Angie.
- To ci wpadka! Jasne. - powiedział i podszedł do szafy. Wyją z niej granatową miękką koszulę i rzucił ja Ninie.- powinna być dobra.  Idź do łazienki.- wskazał palcem drzwi po lewej stronie. - Ja pójdę do drugiej. Wracam za 30 minut. Wyszedł z pokoju.
    Nina weszła przez drzwi do łazienki. Schludnie urządzonej. Podobnie jak w pokoju  ściany miały żółty kolor. Cała reszta był biała. Podeszła do wanny i odkręciła ciepłą wodę. Zdjęła z siebie niewygodną sukienkę i buty. Weszła delikatnie do wanny położyła się. Zanurzyła głowę. Zawsze ją to uspokaja. Wynurzyła się. Wzięła swój szampon z szafki i umyła włosy. Wyszła z kąpieli. Na włosy założyła ręcznik, a na ciało koszule Daniela. Wzięła parę głębokich oddechów i wyszła z łazienki. Przeczesała swoje czarne włosy szczotką. Miała jeszcze chwilę zanim Daniel przyjdzie więc wyszła do ogrodu.
    Otworzyła okno i wyszła na trawę, która delikatnie łaskotała jej stopy. Rozkoszowała się cudownym aromatem kwiatów. Uśmiechała się sama do siebie. Nagle ktoś złapał ja z tyłu. Gwałtownie się odwróciła i jej oczom ukazał się Daniel, który miał uśmiech od ucha do ucha.
-Ohhh Daniel, ale mnie wystraszyłeś.- wyszeptała mu do ucha
-Taki miałem zamiar.- szepnął uwodzicielsko do jej ucha. Ona czuła się jak księżniczka, a on był jej księciem. Oboje marzyli o jednym. O tym , aby ta chwila trwała wiecznie.
-Po co mnie uratowałeś?- spytała.
-Bo... bo ... Nina ja cię kocham.
     Po wypowiedzeniu tych słów pocałował ją delikatnie w usta, a ona odwzajemniła go, ale namiętniej.

*~*~*~*~*

   -Jak Pni myśli. Czy test ciążowy mógł się pomyli?-spytała Annabeth mamę Percy'ego w drodze do ginekologa. 

-Mógł moja droga... choć nie wiem jak w przypadku herosów działa ten nasz test może wy macie jakiś inny? 

-Nie wiem, naprawdę nie wiem. A jak się nie pomylił to tak szczerze ja nie chce tego dziecka. Jeszcze nie teraz. Może za jakieś trzy cztery lata tak, ale ten wiek nie wydaje mi się odpowiedni. 

-Też tak sądzę, ale widziałaś jak Percy się cieszył.

-Na początku był zszokowany, ale później był bardzo szczęśliwy i pozytywnie nastawiony. Cóż dowiemy się za chwilę.

    Zatrzymały się przy gabinecie. Wysiadły z samochodu. Wizytę miały umówioną za dziesięć minut. Annabeth strasznie się stresowała. Siadła w poczekalni. Nie minęły nawet dwie minuty, a ją zaproszono do gabinetu.

-Witam nazywam się Emma Velso. - powiedziała bardzo miłym głosem kobieta w średnim wieku, która siedziała za ladą. Włosy miała ogniście rude, a oczy zielone. Twarz miała usianą w piegach, ale była ładna. Tak stwierdziła Ann. Gdyby była troszkę młodsza. Kobieta podeszła do dziewczyny i jej się przyjrzała.- Ty jesteś Annabeth Chase, a pani?- zwróciła się do Mamy Percy'ego

-Ja nazywam się Sally Jackson. Jej mama poprosiła mnie, żebym ja przyszła, bo ona nie mogła. Wie pani Annabeth przyjechała do mojego syna w odwiedziny, a ona mieszka w San Franicisco. 

-Tak tak rozumiem. Więc Annabeth to badania kontrolne czy...?

-Chyba jestem w ciąży.- wyjęła z torby test i podała go Pani Velso. Skądś znała to nazwisko, ale nie mogła sobie przypomnieć z kąt.

- Dobrze więc... zaczynamy.

      Emma zaczęła przygotowywać wszystko co jej potrzebne. Ann zrobiła to co kazała. Po pewnym czasie pani Velso powiedział.

-Chyba będziesz nieszczęśliwa...

-Dlaczego?- przerwała jej Ann

-Bo skarbie nie jesteś w ciąży.

    Kamień z serca... ale jak to teraz powiedzieć Percy'emu. 

*~*~*~*~*

Godzina 2.30

Chicago

  Angela wyszła na taras aby odetchnąć świeżym powietrzem, również miała dość tej muzyki. 

-Co ty tu robisz?- spytała.

-Kto... Ja?- odpowiedział jej Logan

-Tak ty.

-Hmmm chcę się przewietrzyć tak jak ty. Co w tym dziwnego.

     Odwróciła głowę w jego stronę. Chłopak zrobił to samo. 'Ale on ma śliczne oczy' pomyślała. 

-Ehh tak szczerze fajnie, że ty jesteś.- powiedziała

-Serio? Bo wiesz ja myślałem, że mnie nie znosisz po tym ja cię pocałowałem.- zapadła głucha cisza.- Może masz ochotę się z tond wyrwać? - spytał.

-Z tobą?

-No tak a z kim innym?

-Yyyy- popatrzyła się na niego z irytacją.- Z tobą nigdzie i nigdy.- powiedziała. Odwróciła się i już miała iść, ale chłopak złapał ją za nadgarstek i przyciągnął do siebie.- Co robisz?- spytała

-Ehh czy to nie oczywiste.. że mnie ciągnie do ciebie, a ciebie do mnie? To dzięki Eolowi. 

   Pochylił się i ją pocałował. Tak Logan pocałował Angelicę.

- I jak było skarbie?- spytał kiedy już od siebie się odkleili.

- Tak nazywać możesz pierwszą lepszą dziwkę, a nie mnie!!- powiedziała

-Nie oceniaj się tak ostro.- powiedział.

-Ugh... Świnia! 

   Chłopak na to tylko przewrócił oczyma. Nagle usłyszeli głośny ryk z środka klubu. Weszli do środka. Jak zwykle Nina musiała się ulotnić w najbardziej potrzebniej chwili. Logan zauważył, że na nich patrzy Olivier. Złapał Angie przyciągnął bliżej siebie i ją znów pocałował. Ona wiedziała, że nie uda jej się walczyć z nim więc nie ma sensu się szarpać. Nagle ku nim zaczął biec Olivier.

-Ty szmato- krzyknął do Angeli.

-Co? Logan ty to zrobiłeś specjalnie.- on nie odpowiedział. 

   Nagle przy Angieli znalazł się Oli i dostała od niego z liścia w twarz. Tak mocnego, że upadła na podłogę. Logan od razu zareagował i przyłożył z pięści Olivierowi. 

_________________________________

Koniec!

Tak tak wiem, że długo nie dodaje żadnego rozdziału, ale niestety komputer nadal mam w naprawie. 

Wyjątkowo po moich błaganiach moja mam pożyczyła mi swój laptop na chwilę,

Abym napisała rozdział.

Wiem większość nie spodziewała się, że Ann nie będzie w ciąży.

Postanowiłam, że tak będzie lepiej.

Na początku myślałam, żeby poroniła.

A do mojej przyjaciółki Oli {S}

Przepraszam cie ale chomiki będą w następnym rozdziale.

*Tajemnicza*

THX za ten świetny pomysł.

Mroczna też ci dziękuję za mobilizację.

Animkowi Paulaaa też dzięki.

To będzie tyle.

Następny rozdział kiesy naprawią mi komputer